Heerlijk, vakantie

Lieve allemaal,

hierbij nog even een korte (denk ik) update van onze belevenissen gisteren en vandaag. Ik kan nu niet meer illegaal internetten, dus zodra mijn tijd op is, wordt ik er ook uitgegooid.

Gisteren zijn we om 10.00 uur met de gids + minibus en chauffeus op pad gegaan. Eerst naar een tempel van de hindoes. Hier mochten we niet naar binnen, maar wel omheen lopen. Daarna zijn we naar boven gelopen bij wat tempeltjes die erbij horen en daar liepen ook allemaal apen. (Er tegenover zit een soort Apenheul) en daar kwamen ze vandaan. We hebben er een paar op de foto gezet, sommige hadden een jong op de rug. Erg leuk.

(hier weer even een stukje die de jeugdigen of gevoeligen onder ons maar beter kunnen overslaan).
Achter de tempel lag een heilige rivier, waar mensen die overleden zijn werden gewassen en ritueel verbrand (gecremeerd). In Nepal worden mensen die zijn overleden binnen een paar uur gecremeerd. Alleen wanneer familie van ver moet komen kan dit met een paar uur/dagen uitgesteld worden. De zonen brengen de overledene, gewikkeld in een oranje doek op een brancard, naar de rand van de rivier (wij stonden aan de overkant van de rivier met nog andere toeristen en werkloze Nepalezen toe te kijken) en wassen deze persoon. Vervolgens wordt deze in een wit laken/doek gewikkeld met oranje en komt de rest van de familie / vrienden afscheid nemen en leggen er oranje bloemenkransen op de overledene. Nadat iedereen afscheid heeft genomen wordt de overledene weer op de brancard door de zonen meegenomen en wat verderop op een brandstapel gelegd. Deze wordt vervolgens door een van de zonen aangestoken. (dit mogen geen vrouwen doen). Vroeger mochten de vrouwen er helemaal niet bij zijn, maar dat is wel veranderd. Toen wij er stonden te kijken werden er zo drie of vier mensen achter elkaar gewassen en naar de brandstapel gebracht. Heel bizar. Wel staan mensen hier voor mijn gevoel dichter bij dood en leven dan wij westerlingen. Wij weten het wel, maar willen het liever niet weten hoe een crematie gaat. Het is zeker apart omdat je, nadat iemand overleden is eigenlijk geen moment alleen meer hebt met deze persoon. Je hebt amper het besef dat iemand is overleden of je moet al afscheid nemen, met hordes mensen om je heen.

Nadat we dit gezien hadden zijn we, met het busje naar een megagrote stupa gegaan. Dit was weer Bhudistisch. Was een heerlijk rustige plek in een druk en chaotisch Kathmandu. De auto's rijden hier ook links, wat echt wennen is, zeker als je met gevaar voor eigen leven de straat over wilt steken. Maar, tot nog toe is dat gelukt zonder een schrammetje op te lopen.

Bij de Stupa hebben we heerlijk geluncht op een terras met uitzicht op de Stupa. Hadden ze heerlijk Nepalees / Indiaas eten.

Vervolgens zijn we nog naar een andere tempel gegaan en toen was het weer tijd om terug te gaan naar het hotel. Het was interessant om te zien allemaal en de gids heeft zijn best gedaan en ons best wel wat verteld, maar wat zullen we zeggen, het was geen Thingley. Mama opperde zelfs op gegeven moment (was weliswaar een grapje, maar toch) of we weer terug zouden gaan naar de grens met Tibet en Thinley bellen of hij ons op wilde komen halen. Maar het mooie weer en super de luxe hotel heeft ons toch maar doen besluiten hier te blijven. (we hadden ook geen keus, want er staat een grote streep door ons Chineze visum).

Vanmorgen hebben we heerlijk gewinkeld. Ik ben even goed afgezet, maar ja, dat hoort erbij. En het bedrag was niet onoverkomelijk, maar zuur is het wel. Ben je heel trots dat je meer dan de helft van de prijs afgedongen hebt, komt je twee winkeltjes verder, beginnen ze voor het zelfde artikel met een prijs die nog weer veel lager ligt dan waar jij uiteindelijk op uitgekomen was. Daar heeft mama dus haar soeveniertjes gekocht, en jullie begrijpen het, ik moet het steeds aanhoren dat ik wel weer erg duur ben en wel erg dure soeveniers koop. Maar goed, morgen zijn ze het hopelijk weer vergeten en wordt het voor mij ook weer gezellig :).

Vanmiddag hebben we heerlijk in de zon bij het zwembad gezeten. Het water was dusdanig koud dat we met het trapje een paar treden naar beneden zijn gegaan (papa en ik) en vervolgens weer heel hard er uit zijn gegaan. brrrrr, wat koud.

Morgen worden we om 8.00 uur opgehaald en naar Chitwan National Park gebracht waar we drie dagen in een resort zitten. Overmorgen is dan onze jungle tocht op de rug van een olifant, maar daar zullen we jullie later weer over berichten hoe dat was. We kijken er wel erg naar uit.

Hartelijke en vooral warme groeten van ons vanuit Kathmandu (met een toefje smog erbij). Tot het volgende bericht zodra we weer internet hebben.

Margriet, Egbert en Joke